van Vegas naar Lone Pine en yosemite

donderdag 13 aug.
goedemorrrrggggen brrr. 8:12 locale tijd.
Net ontwaaakt in onze tent. Niet echt heeeeel goed geslapen maar beter dan de meiden denk ik, die heb ik zeer regelmatig gehoord.
Maar nu slapen ze dan eindelijk.
Waar was ik gebleven. 
Oh ja Bishop Creek, onderweg dus naar Yosemite Parc. Het eerste gedeelte was saai en Lex was echt kilometers aan het vreten. Hij was het beu om half 3 en vroeg of ik even wilde.
Natuurlijk wilde ik, ik vind rijden leuk.
Al snel kwam ik terecht in de prachtige natuur van Yosemite.  Wat een natuur weer om ons heen, dan was het groen en dan was het woestijn of rotspartijen, de ene nog mooier dan de andere. Ik wilde eigenlijk gewoon overal stoppen, bij ieder beekje wilde ik graag stoppen. Maar mijn meiden en man interesseerde het allemaal geen moer. Lex lag lekker te tukken en ik zag alleen maar nog mooiere dingen. Toen kwamen we bij een prachtig groot meer, zelfs met een strandje er aan. 
Ik wilde dat Fleur een foto maakte, maar dat deed ze niet. Ik was echt gruwelijk over de zeik, snoekte die auto aan de kant en ging zelf wel foto's maken.
Even wilde ik een ander gezin. Een die ook van de natuur houd en van leuke dorpjes en  het niet erg vinden langer over een weg te doen om zo maar mooie dingen te bekijken. 
Maar daarentegen hou ik zielsveel van dit gekke gezin. We lachen gelukkig heel veel onderweg en maken geen ruzies. Dat is ook wel een unicum. 
Na vele stukken mooie natuur,  kwamen we bij de stukken dat we de bergen in moesten. Ik reed echt langs richels die benauwend waren, zweet in m'n handen zweterig aan het stuur. Soms keek ik voorzichtig en keek ik 1000en meters diep weg.
Ik volgde alleen maar de lijnen op de weg, soms zo fanatiek dat we rilde, van de ribbels van de middenbaan. Maar dat was beter dan de andere kant, want dan was het niet goed. Er zat echt nergens een vangrail, nog geen kabeltje gespannen. Soms was het ook weer heel mooi als je bij een S bocht aan kwam en gewoon kilometers diepte zo in kon kijken maar ja dan moest je natuurlijk wel gelijk op de rem. 
Rond 5:20 kwamen we aan in een leuk dorpje wat naar ons idee en Bertje de eindbestemming was. Helaas, dat was het niet dus. We kregen te horen dat we een uurtje terug moesten. KAK!! Maar we konden geen wijs uit de kaart Bert liet ons in deze ook in de steek, we waren op elkaar aangewezen. 
Op zo'n moment zijn we even nooit zo een. Daar begint de ergenis. Weer reden we verkeerd, benzine pompen zijn hier niet veel te vinden. Maar degene die we vonden wees ons eindelijk de goede weg. 
We kwamen aan bij een prachtige creek. Dat was Yosemite Valley, daar moesten we zijn. Auto geparkeerd, 15 minuten in line en dan naar de tent....... Ter zei dat het echt mee viel gewoon alles op en aan...... Ja idd de enige luxe die er was.... was de digitale kluis. Verder een peertje en 4 bedden en een rek met 4 handdoekjes.
Maar in principe wisten we het wel, maar dacht echt dat het net iets meer was dan dit.
Oke we zetten ons er over heen en stoppen al onze spullen in de berenbox, ook mijn beauty case alles waar een luchtje aanzit moet in deze box. Rare gewaarwording. 
We waren laat en het restaurant was dicht dus haalde we pizza op het zogenoemde pizzadeck. Het was zo druk dat we in de rij moesten, Fleur en ik zochten een plekje binnen. Wat een mega massa mensen zetten ze hier weg. We hadden een plekkie, we zagen zelfs dat er nog een zelfservice restaurant was, dit voor later dan. Lekker pilsje er bij en pizza snaaien. 
Helaas waren inmiddels alle iphones leeg, ook helaas is dat we geen stopcontacten hadden. We hoopte dat we konden opladen in het restaurant, ja ergens wel maar dat was aan de andere kant van het enorme "Paviljoen" Ach weet je best fijn een keer geen telefoons. Na het eten gelijk weer naar bed. Ik was ook echt kapot na die bergachtige te lange weg. 
dus we gingen er in rond 22uur. Ik was zo vertrokkeny, de meiden hebben nog wat liggen keten en elkaar lekker bang gemaakt bij iedere ritsel.
Maar Prima  
s nachts dus meerde malen wakker geworden en Romy heeft echt slecht geslapen.
Maar die is ook echt bang dat er beren komen, dus die is ook als eerste alles aan het wegstoppen gegaan in onze berenkist. 
Rond 8:30 ontwaakte iedereen en ik kan je zeggen het waren geen zonnetjes die wakker werden er werd gevloekt getierd gemopperd, want wat was het gruwelijk koud geweest vanacht.
Inderdaad, we hebben allemaal een 2e deken erbij gepakt de meiden hadden hun joggingbroek aangetrokken, Fleur zelfs sokken. Ik was al vroeg op want moest plassen, godn.... wa was het koud. Zeker als je 30 tenten verderop pas mag plassen. 
Ik probeerde zo zacht mogelijk te doen, maar dat is hier echt niet mogelijk. 
We gingen ontbijten in het jawel Paviljoen. Lex ging in de rij voor koffie, wij zochten een plaatsje en wachtte tot Lex terug was anders moesten we onze spullen alleen laten. Ontbijt wat ze hadden was toto 10uur een yoghurtje, scrambled eggs of pap en wat worst of spek erbij. Ook hadden ze 4 verschillende Kellogs maar we zouden niet weten waar we die mee moesten eten want melk zagen we niet, alleen maar pap, weet ff niet hoe ze dat hier noemen. 
Plannen moesten we maken, wat wilde we? een tour? paardrijden? naar een beekje, fietsen, wat wilde we? 
We besloten het te vragen bij de receptie. We legde uit dat we geen top wandelaars zijn maar wel veel moois wilde zien.
Ze gaf ons een plattgrond en wees ons alle mooie plekjes aan en zei dat we alles konden lopen, maar ook evt. de shuttlebus hiervoor konden gebruiken. Dat vonden we een strak plan, 
Even omkleden en gaan... onderweg rende Fleur ineens bijna hysterisch weg. Ik snapte er niets van, raar kind! maar er kwam van rechts gewoon een hert, een echt hert! wat wij voorrang moesten geven omdat hij daar wilde lopen, zo gaaf.
Verder naar huis (tent) onze "wandel" schoenen lees, Lex en ik mijn Nikes, Fleurs Adidasjes en Romy's Converse.....
De eerste stop zou gaan om een waterval, de Nerval falls. 1,6miles..... Dat is leuk, niet te zwaar vrouwtje zie echt tegen ons, zo'n 20 minuten, daar waren wij zeker van......
Achteraf......... denken we dat we haar verkeerd verstaan hadden. We begonnen met een opwaarts rotsachtige berg met een beek erlangs. Wow mooi het was echt prachtig. Na 20 minuten waren we nog steeds alleen maar aan het klimmen, we moesten echt ff rusten. Gelukkig waren we voor bereid en hadden we 4 flesjes water bij ons. 
We zagen hele kleine kindjes omhoog gaan, dus we konden niet afhaken. Uiteindelijk bleven we klimmen en rusten en klimmen. Romy kreeg het benauwd wilde niet meer dacht dat ze een hart aanval kreeg, Fleur wilde nog wel ff, ik kon eigenlijk ook niet meer. Een japanse vrouw met haar dochter kwam beneden en we vroegen hoe lang nog? Toen zei deze zeer vriendelijke dame, je bent nog niet op de helft??????
Toen zei ik tegen Lex, dat ga ik ook echt niet trekken. Als jij wilt ga vooral maar ik trek het niet. Nog even, haalde hij ons over. Oke dan nog even, pffff pffff inmiddels was ik Romy ademhalings lessen aan het geven, en deed fanatiek mee adem in door je neus en uit via je mond. herhaal herhaal....
Toen zagen we een brug met kabbelend water er onder door. Daar zei ik dat dit mijn eindpunt was, Romy ging direct zitten en Fleur...... uiteindelijk ook. Het was daar prachtig. Lex wilde de tocht ook afmaken. Doei stoere man van me.... Wij wachten hier op je. Wat een mafkees.
Wij zochten de schaduw op en namen ons mee genomen fruit, gelijk zaten er 2 K-eekhoorntjes bij ons op de dam. 
Ik weet nog dat wij toen ik hier was gewaarschuwd werden. Maar nu ik op zo'n park zit is het allemaal duidelijker. Er heerst een virus wat over gedragen word door muizen. De eekhoorns hebben bepaalde luizen die bijten en de beren moeten we vooral beren laten, want daar krijgen wij waarschuwingen van krijgen daar word je bang van. 100 auto's per jaar worden gesloopt, miljoenen schade brengen ze aan, maar alleen maar omdat wij ze graag willen aaien of leuk willen doen met die beesten.
Lex was redelijk snel terug........ Hij was bijna op weg naar de Nevada falls, die lag nog verder weg dan wij al gelopen hadden. Dat vond hij gelukkig ook best gek. Gelukkig maar, we konden gaan afdalen naar beneden. 
 
Ik ga deze eerst posten want we zijn al weer bijna in Carmel Ga er zo op door.
Keep you posted